Ο βιασμός..ενός μικρού νου

Γίνονται όλα τόσο γρήγορα, ακούς τόσα πολλά σε τόσες συζητήσεις..

Πως προλαβαίνουν να σκεφτούν; Πως ο λόγος γίνεται τόσο βίαια συμπερασματικός;
Ακούω πολλά και βλέπω ανθρώπους να τσακώνονται για καταστάσεις που οι ίδιοι δεν ορίζουν, ή για καταστάσεις όπου ο καθένας αφού έχει βρει τη μεριά που θέλει να υπερασπιστεί λέει αυτά που λέει..Το δίκαιο είναι μια έννοια δύσκολη τελικά, γιατί ο καθένας ψάχνει να βρει το δικό του δίκιο..Το χαμένο του δίκιο..Και κάπως έτσι πεθαίνει, ίσως, το Δίκαιο..

Αξίες, ιδανικά, ελπίδα, δημιουργία , δημοκρατία.. καθημερινός αγώνας για την αλήθεια..
Ωραίες έννοιες..Να ξαναβρούμε το νόημα της ζωής, να θυμηθούμε πως είναι να είσαι πρώτα απο όλα Άνθρωπος..Να εξατομικεύσουμε τις ευθύνες και να συλλογικοποιήσουμε τις κοινές μας αγωνίες.. Να βρω τη χαμένη μου Σκέψη.. που να ψάχνει το νόημα..

Καληνύχτα Αλέξανδρε..

Όνειρα..παιδικά

Στην αρχή (και στο τέλος) "παίζει" διαφήμιση, δεν φταίω εγώ, η νέα οικονομία της πληροφορίας και η διαχείρησή της...ε;

Tripping !

Όταν πεθαίνει η αλήθεια, τότε, άσχημα πράγματα μπορεί να συμβούν..Ποιος δουλεύει ποιον ! Ή μήπως μας αρέσει να ζούμε στην
πλάνη μας ..Να ζούμε το μύθο μας (;) Και να αποφεύγουμε τον εαυτό μας
και τους φόβους μας;


"Καλή καρδιά και καλό μυαλό είναι πάντα ανυπέρβλητος συνδυασμός. Λίγες ατυχίες στον κόσμο δεν μπορείς να μετατρέψεις σε προσωπική επιτυχία, αν βέβαια έχεις τη σιδηρά θέληση και τις αναγκαίες ικανότητες.
Η ειρήνη είναι το μεγαλύτερο όπλο για την ανάπτυξη. Οι πληγές που δεν φαίνονται πονούν περισσότερο από εκείνες που φαίνονται και μπορεί να τις θεραπεύσει ένας γιατρός. Έμαθα πως θάρρος δεν είναι η απουσία του φόβου, αλλά η υπερνίκησή του. Αισθάνθηκα φόβο κι εγώ περισσότερες φορές απ' ότι θυμάμαι, αλλά τον έκρυψα πίσω από μια μάσκα γενναιότητας. Γενναίος δεν είναι εκείνος που δεν φοβάται αλλά εκείνος που κατακτά τον φόβο". (Nelson Mandela)


Συνήθως ένα λάθος, μια παρεξήγηση, μια θυμωμένη απάντηση αρκεί για να εστιάσουν οι "φίλοι" και οι γνωστοί σου σε αυτήν σου την πράξη και όχι σε όλες τις άλλες ..τις καλές και ωφέλιμες.. Μπορείς να προχωρήσεις έτσι; Μπορείς να δεις.. ξεκάθαρα και μακρυά, μπορείς να πάρεις τη σωστή απόφαση;

"Είναι φοβερά λυπηρό το γεγονός ότι ο ευφυής εγκέφαλός μας, ικανός να μας πηγαίνει στο φεγγάρι και να αναπτύσσει όλους αυτούς τους πολύπλοκους τρόπους επικοινωνίας, έχει χάσει τη σοφία του. Αυτή τη σοφία των ιθαγενών, οι οποίοι παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις με βάση τις συνέπειες που θα έχουν αυτές στις επόμενες επτά (7) γενιές. Εμείς ενδιαφερόμαστε μόνο για το παρόν. Πως θα επηρεάσει αυτή η ενέργεια, τώρα; Εμένα και την οικογένειά μου, τώρα ! Νομίζουμε ότι φροντίζουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας, αλλά στην πραγματικότητα τους κλέβουμε το μέλλον". (Jane Goodall)

(αποσπάσματα από το βιβλίο του Andrew Zuckerman: Wisdom )

Under Pressure

Ε, τι; Θέλει κι εξήγηση.. Δε νομίζω!
Αφιερωμένο σε αυτούς που δεν πιστεύουν στους ανθρώπους και στη δύναμη του συναισθήματος.. (" Ένας συνηθισμένος άνθρωπος κάτω από ασυνήθιστη πίεση"..άραγε πως θα αντιδρούσαμε;)

Η αρχή του τέλους της αρχής..

- "Αϋλήν.. αϋλήν.. Αϋλήν, καλά δεν μ’ακούς που σου φωνάζω;"
- "Ήμουν αφηρημένη κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο.. πάνω ψηλά στο λόφο"..
- "Χμμμ, η πόρτα έχει ανοίξει.. θα έρθεις;"
- "Δεν ξέρω.. δεν νομίζω.. Φοβάμαι.. Πήγαινε μόνος σου.. ναι, καλύτερα μόνος σου"..
- "Καλά λοιπόν"..


Η πόρτα που οδηγούσε.. προς τα κάτω, είχε ανοίξει.. Ναι, φαινόταν καθαρά η μεγάλη πέτρινη στριφογυριστή σκάλα.. γύριζε γύρω από τον εαυτό της έτσι όπως “κρεμόταν” μέσα στο κενό..

- "Αϋλήν.. δεν θα με βοηθήσεις;"
-………………………… (καμία απάντηση)

Κι έκανε το πρώτο βήμα.. έβαλε σιγά σιγά το κεφάλι μέσα από το άνοιγμα της πόρτας.. ένα ξύλινο , φαγωμένο από τα χρόνια κουφάρι πόρτας.. λίγο χαμηλό.. έσκυβες για να περάσεις.. και μετά σου ερχόταν η μυρωδιά της υγρασίας, της νύχτας.. της μουλιασμένης πέτρας….

Κατεβαίνει αλλά που πάει; Και τόσο σκοτάδι.. γιατί; Τακ τακ τακ, τα τακούνια χτυπούσαν πάνω στα πέτρινα σκαλοπάτια... Τακ τακ τακ…

Άκουγε τον ήχο να χάνεται σιγά σιγά η Αϋλήν (άϋλη)..
«Θέλω να τον βοηθήσω αλλά φοβάμαι» σκέφτηκε δυνατά...και έμεινε να κοιτάει έξω από το παράθυρο, πέρα στον καταπράσινο λόφο..

Είχε έρθει ο χειμώνας.. Έξω ο καιρός ήταν μουντός και φυσούσε, όχι δυνατά, αλλά να, εκείνο το κρύο αεράκι που σου θυμίζει, που σε ξυπνάει, που σε γεμίζει.. Και η Αϋλήν ήταν τυλιγμένη μέσα στο μάλλινο ριχτάρι της, γύρω από τους ώμους και την πλάτη της.. και χανότανε στη σκέψη της..

Τακ τακ… τα βήματά του ακούγονταν όλο και πιο μακρινά, κατάλαβε ότι δεν θα έκανε ούτε μια στιγμή πίσω.. ήθελε να κατέβει, ήθελε να περπατήσει τη στριφογυριστή πέτρινη σκάλα που οδηγούσε – άραγε που; κι ας το έκανε και μόνος του..

«Καλή τύχη» σκέφτηκε από μέσα της.. «καλή τύχη»..

Ανανέωση..

Πολύ δήθεν και πολύ "κλισέ" οι εκφράσεις που κυκλοφορούν το καλοκαιράκι ε; (ενώ τον χειμώνα..μμμμ τι να σου πω..) Κάτι "η τρέλα του καλοκαιριού", κάτι το "ονειρεμένες διακοπές", κάτι το "ασύλληπτο sex" ( ή πιο sic: "καλοκαιρινός έρωτας"), κάτι τα τραγούδια του Καρβέλα και της δεκαετίας του (#*@##!%^!!#@*..τα νεύρα μου...), κάτι το African look μαύρισμα (τόση αγάπη για την Αφρική ! ! μπράβο τα κορίτσια ! !) .. εεε δεν θέλει και πολύ να πάρεις τα βουνά...κυριολεκτικά και μεταφορικά..

Τέλος πάντων, καλή ξεκούραση, καλό άδειασμα από σκοτούρες και άγχη, τα ξαναλέμε τον Οκτώβριο γιατί ως γνωστόν στην Ελλάδα διακοπές κάνουμε και τον Σεπτέμβριο.. (Εσύ εκεί, πάλι τι σιγομουρμουρίζεις.."μμμ, καλά, σιγά τα πολλά αρθροσχόλια που έγραψες όλο το χρόνο, θα τα ξαναπούμε και τον Οκτώβριο..μμμ"... ) Τι να κάνω, σαν παιδί κι εγώ θέλω το χρόνο μου για παιχνίδια...και real life, που λέμε κι εμείς οι Έλληνες ! (Εε, John Pappas ?)

Android - An Open Handset Alliance Project

http://code.google.com/android/

Σε πιάνει μια αισιοδοξία, μια ανάταση, ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη...των άλλων! Γιατί εμείς έχουμε βάλει όπισθεν στο συλλογικό μας αυτοκινητάκι...
(Τι; Ποιος ρε; ΕΜΕΙΣ; Οι άλλοι πηγαίνουν ανάποδα !). Υπομονή και καλή επιτυχία στα παιδιά που πρωτεύουν, κυρίως σε σχέση με τον εαυτό τους, γίνονται καλύτεροι, αλλάζουν τις καταστάσεις και τους γύρω τους..

- "Μην νομίζεις , Χ , δεν αλλάζουν εύκολα οι άνθρωποι".. (Α)
- "Ποιος είπε ότι θέλω να αλλάξουν, να ονειρευτούν θέλω"..

Ματαιότητα Vs Προσπάθεια

Συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μας, στον πλανήτη ολόκληρο αλλά και στη χώρα μας..
Και ώρες ώρες σκέφτεσαι, τι θα μπορούσες να κάνεις για να βοηθήσεις ?? Μέχρι να σκεφτείς και μέχρι να υλοποιήσεις, τελειώνει ο χρόνος σου...ο χρόνος που θα μπορούσες να κάνεις κάτι γιατί μετά από ένα σημείο και μετά..όλα ξεχνιούνται, ξαναγυρίζεις στην καθημερινότητά σου, λησμονείς, τα αφήνεις πίσω σου..γιατί φοβάσαι μήπως τα βρεις μπροστά σου. Πόσο μάταια είναι όλα;

by Aris Visual Lab

Κι από την απέναντι μεριά υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που τα προλαβαίνουν όλα, βάζουν στόχους, δημιουργούν, βρίσκονται σε μία συνεχή κίνηση, δεν ξέρω πως διαχειρίζονται το χρόνο τους, δεν ξέρω πως μπορούν και αφομοιώνουν το νόημα, τη σημασία των πραγμάτων , των στιγμών, αλλά τα καταφέρνουν όλα..και τα καταφέρνουν αποτελεσματικά (-> Allos (άλλος ή άλλως))..

......

Στο παρελθόν η ποσότητα των δεδομένων, των πραγμάτων των οποίων γνωρίζαμε ήταν μικρή (σε σχέση με σήμερα), με αποτέλεσμα η ποιότητα να είναι ευδιάκριτη, να ξεχωρίζει..Σήμερα;
Που είναι τα θετικά πρότυπα; Και γιατί δεν τα προβάλουν; Πως μπορεί ένα καράβι μέσα στη νύχτα να μην πέσει πάνω στα βράχια αν δεν ανάψει ο Φάρος;

Ή όπως είχαμε καταλήξει με τον -> Jamie σε μια ηλεκτρονική συνομιλία μας:
"Γιατί να υπάρχει αυτή η απουσία φωτός;"

E v o l v e

Καμιά φορά, ένα βιβλίο που μπορεί να μην υπολόγιζες, ένα άρθρο, μια ταινία κινουμένων σχεδίων, μια εικόνα ή μια φωτογραφία σου ανοίγουν έναν κόσμο διαφορετικής σκέψης, διαφορετικής προσέγγισης των προβλημάτων..Τα διάφορα άγχη σου, οι γόρδιοι δεσμοί σου, οι εφιάλτες σου διαλύονται, λύνονται, ξυπνάς..Η εσωτερική σου συζήτηση, αναζήτηση, μάχη με τον κόσμο σου (;), το υποσυνείδητό σου (;) τελειώνει και ξεκινάει μια απίστευτη εξωτερίκευση αισθημάτων(;), συναισθημάτων(;)...εμπιστοσύνης! Κι αυτό φαντάζει παράξενο. Ή μήπως όχι;

δηλ@δή..

- Ο κόσμος που ζούμε, ανήκει στον εχθρό. Πρέπει να ζούμε προσεχτικά. Πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας γιε μου.. Στο κάτω κάτω είναι το μόνο που έχουμε..
- Όχι μπαμπά..Δεν το πιστεύω. Εννοείς δηλαδή πως το μέλλον είναι...
μπορεί να είναι μόνο έτσι;

- Είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη φύση.
- Μα η φύση είναι αλλαγή, μπαμπά..Το μέρος της που μπορούμε να επηρεάσουμε!
Και αλλάζει όταν το αποφασίσουμε..

- Που πας;
- Ελπίζω..μπροστά!

(Περιμένετε να σας πω από ποια ταινία είναι ο παραπάνω διάλογος ε? Δεεεν νομίζω..ή όπως το λέμε και στα..ελληνικά: "I'm not a rat"..)

"Γόνιμο"..

Υπάρχει κάτι πιο σύνθετο και πιο μυστικό, σχεδόν απροσδιόριστο, που ενώ βουτάς στις μαύρες σελίδες του εαυτού σου (ή "ο νόμος της βαρύτητας σε καθηλώνει"..),ενώ ο αέρας που αναπνέεις έχει την οσμή της απογοήτευσης..κάτι συμβαίνει,νοιώθεις τις ζεστές ψυχές των ανθρώπων να σε αγκαλιάζουν, να σου δίνουν κουράγιο και να ελπίζεις.

(The Road to Winter by ~chefranden on deviantART)

Να ελπίζεις, ότι έστω και αν χρειαστεί να διαβείς το μονοπάτι του απέραντου σκοτεινού τίποτα` μόνος σου, μπορεί και να φτάσεις...στο φωτεινό νησάκι του όλου..
Οι σκέψεις των ζεστών ψυχών σε κρατούν ζωντανό, μα πάνω απ' όλα λέφτερο! 4 αγρότες, 40 περίπου χρονών, η ανάλυση των πραγμάτων και της ζωής, η άδολη και αληθινή τους πίστη... για Αλλαγή!

Τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Give me a reason..

From: jamesbluntmusic

we shall meet again in two months..i'm so tired now

Αποκοινωνικοποίηση τώρα!

Ναι λοιπόν, τι να την κάνω την κοινωνικοποίηση όταν σχεδόν σε κάθε συζήτηση που βρίσκομαι δεν γίνεται ανταλλαγή απόψεων, επιχειρημάτων, διάλογος, αλλά παράθεση της ξεροκέφαλης και σωτήριας γνώμης ΜΟΥ.."ναι ρε, εγώ τα ξέρω όλα, έτσι είναι όπως στα λέω..εεε μην επιμένεις..καλά καλά θα δεις"... (image bymonstermagnet on deviantART)


Και αν δεν πέσεις στους "ego" (πως λέμε emo) σε περιμένουν οι pready(pr ready)..Διαφήμιση να γίνεται δηλαδή..Σήμερα αν δεν διαφημίζεις / διαφημίζεσαι δεν υπάρχεις..Ούτε τα "15λεπτά δημοσιότητας" σε σώζουν..πάνε αυτά,

τελείωσαν μαζί με την κυριαρχία του "μέσου"..ο μέσος τηλεθεατής, ο μέσος καταναλωτής, ο μέσος οικογενειάρχης, ο μέσος άνθρωπος. Γι' αυτό γίναμε κοινωνία
του "μέσου";

Δείτε τώρα όμως τι κάνω: σχολιάζω! Άρα τι κάνω; Απλά δείχνω.."Δείτε δείτε, το βρήκα, χειροκροτήστε με!"..Πώς θα αλλάξουμε αυτή τη νοοτροπία είναι το ζητούμενο..
Κι εδώ έρχεται, σχεδόν πάντα, η μαγική απάντηση/λέξη: ΠΑΙΔΕΙΑ...Ουάάου !

Και τότε γιατί η γενιά των γονιών μας, που είχαν Καθηγητάδες, που είχαν Δασκάλους, που είχαν τη Θέληση να μάθουν γράμματα για να ξεφύγουν από τη φτώχεια, που είχαν βρε αδερφέ μία Παιδεία καλύτερη από αυτήν που είχαμε, ας πούμε, εμείς, οικοδόμησαν μία κοινωνία της αρπαχτής, του εγωισμού και της φιλανθρωπίας και όχι μια κοινωνία ισότητας, αξιοκρατίας, αλληλεγγύης; Η γενιά των γονιών μας πέτυχε αναμφίβολα κάτι πολύ σημαντικό: στέριωσε την Δημοκρατία στον τόσο ταλαιπωρημένο τόπο μας, δεν το ξεχνάμε, δεν το παραβλέπουμε...

Αλλά για να προχωρήσουμε πρέπει να δούμε τα λάθη, να τα διορθώσουμε, να παλέψουμε, να ονειρευτούμε, να αγωνιστούμε, να...Αλλά τι λέω τώρα; άσε καλύτερα, θα τα γράψω στο blog μου, θα πάω και για ένα καφέ να τα συζητήσω με τους φίλους μου, μια χαρά..άσε θα την αλλάξουν άλλοι την πραγματικότητα...εγώ όμως θα είμαι εδώ για να την σχολιάζω, να μην μ' αρέσει τίποτα από ότι κι αν γίνεται, να θέλω κυβερνήσεις συνεργασίας αλλά τα κόμματα να μην συνεργάζονται (? ε? ? τι? ) και φυσικά.. να τα ξέρω όλα.

(image:Lost by ~Augle on deviant ART)

Από ιδέες σκίζουμε..αλλά στην πράξη είναι το θέμα, ή παραφράζοντας μια γνωστή θυμοσοφία: "στην πράξη κολλάει το σίδερο" !