μετά το...2006

Οι κυρίες Ελένη Μωραΐτη και Μαρία Νάβαλη ρωτούν κι εγώ...προσπαθώ να απαντήσω:

και ναι, η πρώτη "αντιπαράθεση":

Εκλογές

Σήμερα 16 Οκτωβρίου 2006 τελείωσαν και οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση..Τελικά ο συντηρητισμός "ψηφίζει" πιο εύκολα..Οι υπόλοιποι χρειαζόμαστε το όραμα, την έμπνευση, το ορατό αποτέλεσμα, το δύσκολο..Ας είναι.. Ή μάλλον, έτσι πρέπει να είναι..

Νοοτροπία

Έχω κουραστεί από την υποτιθέμενη "ελληνική νοοτροπία". Αρκεί λοιπόν, σύμφωνα μ' αυτήν, να κάνεις μια συζήτηση στο καφενείο, να βρίσεις και όσους ασχολούνται με τα κοινά ("δεν ξέρουν τίποτα", "κοιτάνε μόνο πως να βολευτούν, τα λαμόγια", "έτσι θα έπρεπε να γίνει το τάδε θέμα και θα λυνόταν αμέσως" κλπ) και , ως δια μαγείας, τα προβλήματα του τόπου λύνονται. Όπως επίσης αρκεί σε κάποιο τηλεμαραθώνιο αγάπης να δώσεις χρήματα για να νοιώσεις φιλάνθρωπος (σιγά μην κάτσεις να αφιερώσεις χρόνο και ψυχολογικό φόρτο σε κάποια εθελοντική οργάνωση)..Και ο κατάλογος συνεχίζεται..
Θα πρέπει να πεθάνει ένα μικρό παιδί για να πάμε (ευκαιριακά) να γίνουμε δωρητές οργάνων.. Αν δεν μας βλέπει κανείς πετάμε τα σκουπίδια μας όπου να 'ναι.. Δεν είμαστε ρατσιστές αρκεί να μη σηκώνει τη σημαία μας αλλοδαπός.. Δεν έχουμε πρόβλημα με τους gay αρκεί να μην είναι κάποιο απ' τα παιδιά μας.. Κοιτάμε πως θα κάνουμε τη δουλειά μας με οποιοδήποτε τρόπο (χρηματισμό, μικροπαρανομία κλπ) (π.χ: δίπλωμα οδήγησης..) και όταν τα καταφέρουμε το θεωρούμε μαγκιά, αλλά κατά τα άλλα για όλα μας φταίει το κράτος.. Εννοείται ότι είμαστε υπέρ της καθαριότητας και του μαζέματος των σκουπιδιών αρκεί η χωματερή να μην γίνει στην πόλη μας.. Όπως επίσης ότι και να γίνει, θα τα προλαβαίνουμε και θα ναι όλα έτοιμα την τελευταία στιγμή (Σιγά μη δούλεψαν, έτρεξαν, μόχθησαν, οργανώθηκαν για περίπου 5 χρόνια τόσοι άνθρωποι για να είναι έτοιμοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, σε 3 μήνες τα κάναμε όλα)..Φωνάζουμε για τις λαμογιές του τάδε βουλευτή και μετά πάμε και τον ψηφίζουμε.. Δεν ξέρουμε τι είναι ο συνήγορος του πολίτη, τι λέει το σύνταγμά μας, τι λέει το ευρωσύνταγμα, ποια είναι τα δικαιώματα μας απέναντι στο κράτος, αλλά ξέρουμε ποιος είναι ο Περικλής, τι είναι το fame story, τα παρασκήνια της eurovision κλπ..
Ναι ξέρω ξέρω.. Δεν είναι όλοι έτσι, του έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει, τι ανθελληνικά είναι αυτά που γράφεις κλπ κλπ.. Όποιοι χαίρονται να λένε ότι έτσι πρέπει να είμαστε, μάλλον αυτός/ή είναι που δεν αγαπάνε τον τόπο τους, παρερμηνεύουν τον όρο παράδοση, ελληνισμός, έθνος και δε θέλουν την πρόοδο. Πρόοδος, ωραία λέξη!
Και Πρόοδος = Αριστερά. Σωστά;
Κατά τη γνώμη μου, όχι και τόσο, έτσι όπως τουλάχιστον εκφράζεται σήμερα στον τόπο μας. Γιατί τι είδους αριστερά είναι αυτή που φοβάται να διεκδικήσει τα κεκτημένα του αύριο και προσπαθεί να μη χάσει κάτι από τα κεκτημένα του χθες; Που πήγε η Αριστερά ως δύναμη ανανέωσης, νέων ιδεών, νέων τρόπων πάλης, μελλοντικών διεκδικήσεων; Τι γίνεται με την τηλεργασία, τη βιοηθική, τη δια βίου μάθηση, τις νέες τεχνολογίες, την αρχιτεκτονική των πόλεων, των σχολικών κτιρίων, τις βιολογικές καλλιέργειες κλπ..

Τώρα, λογικά, κάπου εδώ είναι το σημείο όπου θα έπρεπε να καταθέτω τις προτάσεις μου, να γράψω και κάτι ελπιδοφόρο ή όπου απογοητευμένος από όλους και όλα να πω ότι δεν ασχολούμε, τι νόημα έχει, και που τα λέω ποιος θα μ' ακούσει κλπ κλπ..
…………………………….
"Οι -ισμοί έχουν πεθάνει πια. Ούτε ο καπιταλισμός ούτε ο σοσιαλισμός, όπως τους ζήσαμε, αποτελούν τα ελκυστικά οράματα για τη νέα γενεά..
..Το καινούργιο όραμα είναι ουμανιστικό. Ο άνθρωπος ο ίδιος κατέχει το προσκήνιο. Αξιολογεί πολύ υψηλά την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, τη λιτή έκφραση. Είναι θερμός οπαδός της ισότητας. Απορρίπτει την αυθεντία στην οποιαδήποτε μορφή της, υποστηρίζοντας το δικαίωμα του ανθρώπου για την αυτο-ολοκλήρωσή του πάνω σε γραμμές που ο ίδιος έχει εκλέξει και όχι πάνω σε υποδείγματα που όρισε κάποια κοινωνική αρχή. Η αναζήτηση τούτη για ένα ορισμό της ουμανιστικής τάξης, για μια κοινωνία ισότητας, για μια απαλλαγμένη από ιδεολογίες κοσμοθεώρηση και για μια πολιτική τάξη, στην οποία το Κράτος να είναι μάλλον υπηρέτης παρά κύριος, έχει ακόμα μακρύ δρόμο μπροστά της πριν φτάσει στο στόχο της. Ένα πράγμα, ωστόσο, είναι βέβαιο: το καίριο, το δεσπόζον θέμα της νέας γενεάς είναι το αίτημα για την ελευθερία του ανθρώπου". (Α.Π. "Η ελευθερία του ανθρώπου", εκδόσεις Καρανάση).

Και (αλλά, επίσης, όμως κλπ)
"Εις εκάστον άνθρωπον εμφωλεύει προ παντός εγωισμός κολοσσιαίος, ο οποίος υπερπηδά κατά τον ευκολότερον τρόπον τα όρια του δικαίου, αυτό μας διδάσκει εν σμικρώ η καθημερινή ζωή, και εν μεγάλω εκάστη σελίς της ιστορίας" ("Ηθική Δίκαιον και Πολιτική", A.Schopenhauer)

..Δεν με φοβίζει το αν έχω κουραστεί, με φοβίζει το αν έχω κουράσει..